VerpackG, czyli obowiązek rejestracji opakowań wprowadzanych na rynek niemiecki

Eksport do Niemiec: Etisoft obecny w bazie Centralnego Rejestru Opakowań

1 stycznia 2019 roku weszło w życie nowe niemieckie prawo dotyczące opakowań – Verpackungsgesetz (VerpackG). Ustawa przewiduje szereg nowych obowiązków dla podmiotów gospodarczych wprowadzających na rynek niemiecki towary / wyroby w opakowaniach. W związku z tym, Etisoft jako dostawca wyrobów i towarów na rynek niemiecki spełnił te wymogi i trafił do Centralnego Rejestru Opakowań.

Przede wszystkim, nowe regulacje mają na celu wyegzekwowanie pokrycia kosztów utylizacji opakowań od firm wprowadzających je na rynek niemiecki. To także uszczelnienie systemu recyklingu. Możliwość sprawdzenia czy konkretny producent lub sprzedawca, od którego produkt został zakupiony jest zarejestrowany w systemie,  wpływa również na wizerunek i wiarygodność firmy. Zgodnie z §2 ust.1 VerpackG ustawa dotyczy wszelkich rodzajów opakowań. Rozumiemy je w myśl §3 VerpackG jako produkty służące do odbioru, ochrony, posługiwania się, dostawy lub prezentacji danego towaru. W związku z tym materiał, który służy do wysyłki danego towaru taki jak taśma lub materiał do wypełnienia paczki również traktuje się jako opakowania. Są one bowiem przeznaczone bezpośrednio dla odbiorcy końcowego.

Ponad wszystko, obowiązkowi rejestracji zgodnie z §3 ust. 1 nr 3 VerpackG nie podlegają opakowania transportowe, które zabezpieczają produkt przed wpływem warunków zewnętrznych lub jego uszkodzeniem w trakcie transportu i z zasady nie są przeznaczone dla odbiorcy końcowego.

Obowiązki producentów dotyczące wprowadzania opakowań

Na poniższym rysunku zilustrowano poprzednie i obowiązujące aktualnie obowiązki producentów dotyczące wprowadzania opakowań do obrotu na rynek niemiecki.

VerpackG zastępuje obowiązujące już od 2009 roku Rozporządzenie – VerpackV. Przestało ono się już wpisywać w najnowszy stan rozwiązań technologicznych na polu segregacji i utylizacji odpadów. Nowe przepisy pozwolą na sprostanie najwyższym standardom ochrony środowiska poprzez usprawnienie samego procesu recyklingu oraz zwiększenie ilości odpadów podlegających recyklingowi. W związku z tym, na mocy Rozporządzenia VerpackV ci, którzy wprowadzają produkty w opakowaniach do obrotu na terenie Niemiec muszą przystąpić do Dualnego Systemu Odbioru i Odzysku. Wiąże się to z koniecznością uiszczania opłat za recykling opakowań (rys. 1, etap 1). Jest to odpowiednik polskiej opłaty produktowej.
Wreszcie, aby przystąpić do Dualnego Systemu Odbioru i Odzysku należy określić szacowane roczne ilości eksportowanych do Niemiec opakowań. Następnie podpisać umowę licencyjną.

Brak rejestracji może skutkować wysokimi karami

Nowością wprowadzoną przez Ustawę VerpackG jest obowiązek rejestracji w Centralnym Rejestrze Opakowań (Zentrale Stelle Verpackungsregister – ZSVR, na platformie LUCID) (rys.1, etap 2) wynikający z §9 ust. 1 VerpackG. Podczas rejestracji należy potwierdzić m.in. oświadczenie o posiadaniu umowy licencyjnej z Dualnym Systemem Odbioru i Odzysku. Utworzona jednostka pozwoli na zapewnienie kontroli i transparentności wśród firm. Zapewni ona także efektywne utylizowanie opakowań, jednocześnie w sposób zrównoważony.

W rezultacie, kolejnym nowym obowiązkiem jest składanie raportów. Przede wszystkim dotyczą one ilości, wagi i rodzaju materiałów opakowaniowych wprowadzanych na rynek niemiecki (rys. 1, etap 3). Opłatę recyklingową nalicza się wówczas proporcjonalnie do wskazanych wartości.

Przede wszystkim przedsiębiorcy, którzy wprowadzą w danym roku kalendarzowym na rynek niemiecki co najmniej 80 ton opakowań szklanych, 50 ton opakowań z papieru lub 30 ton opakowań z tworzyw sztucznych złożyć deklarację uzupełniającą. Muszą to zrobić do 15 maja następnego roku. To tzw. deklaracja kompletności (rys.1, etap 4).

Nieznajomość przepisów może skutkować surowymi karami. Brak rejestracji może doprowadzić
do nałożenia na sprzedawcę całkowitego zakazu dystrybucji towarów na rynku niemieckim lub karę pieniężną nawet do 200 tys. euro.

Niniejsza publikacja ma charakter informacyjny, na podstawie informacji uznanych za wiarygodne i nie stanowi wykładni ani opinii prawnej.

(962)